In 1739 wordt het Kasteel eigendom van Nicolas Bertin de Vaugyen, rapporteur bij het Parlement van Parijs en vervolgens van Jacques-Donatien Leray, vanaf 1750.
Als Jacques-Donatien Leray in Chaumont aankomt, staat de noordelijke vleugel van het Kasteel nog. Deze heeft een grote toren met poort in de noordwestelijke hoek, een onregelmatige courtine en verschillende dakbedekkingen. Hierin bevindt zich vooral een grote zaal voor recepties en feesten. De noordelijke vleugel is aanzienlijk vervallen. Jacques-Donatien Leray laat deze dan ook afbreken, in het jaar dat hij het Kasteel koopt, en legt in plaats ervan een groot, licht terras met uitzicht op de Loire aan.
Leray sterft in 1803 en zijn zoon James erft het landgoed.
Germaine de Staël, door Napoleon verbannen, profiteert van de afwezigheid van haar vriend James Ray en verblijft van april tot augustus 1810 in Chaumont, om in Tours het drukken van haar boek “De L’Allemagne” in de gaten te houden en waar nodig bij te sturen. In het kielzog van Madame de Staël komen talrijke beroemde gasten naar Chaumont, waaronder Madame Récamier,7 Adelbert Von Chamisso, de graven van Sabran en Salaberry en Benjamin Constant, de schrijver van “Adolphe”.
In 1833 koopt de graaf van Aramon het landgoed. Hij zet zich bovenal in om de kasteeltuinen aan te leggen, tot dan een groot gemis in Chaumont. Na zijn dood hertrouwt zijn weduwe met de burggraaf Joseph Walsh, die een beroep doet op de architect Jules Potier de la Morandière voor de restauratie van het Kasteel, dat in 1840 als Historisch monument werd geklasseerd. Ondanks zijn grote inspanningen, slaagt Walsch er niet in om zijn restauratieplannen te volbrengen, die handenvol geld kosten. In 1872 wordt Chaumont opnieuw te koop gezet.
Beroemde tijdgenoot: de Coppet-groep
Tijdens haar verblijf in Chaumont nodigt Germaine de Staël hier vele beroemdheden uit. Onder hen zijn de 'leden' van de Coppet-groep. Dit zijn onder andere de Franse romanschrijver, politicus en intellectueel Benjamin Constant, de schrijver François-René de Chateaubriand, de Britse dichter George Byron en Juliette Récamier, de hartsvriendin van Germaine de Staël en een belangrijke figuur van de oppositie tegen het napoleontische regime. Deze beroemdheden hebben veel gemeen: een grote interesse in literatuur, een protestante religieuze oriëntatie die essentieel is in de rijping van het liberale gedachtegoed, verwantschap met de verlichting en een sterke oppositie tegen het despotisme van Napoleon Bonaparte.
